ملاحظات اخلاقی در برنامه‌ریزی توسعه روستایی و کشاورزی در ایران
کد مقاله : 1300-FCEAF
نویسندگان
شهره سلطانی خانکهدانی *، علی کیانی راد، غلامرضا فروهش تهرانی
عضو هیات علمی
چکیده مقاله
برنامه‌ریزی به منظور توسعه کشاورزی و روستایی، مستلزم پیش آگاهی در زمینه مسایل ارزشی و اخلاقی می‌باشد. تنها در این حالت است که توسعه منجر به فرسایش منابع انسانی و طبیعی، افزایش آلاینده ها، از بین رفتن کشاورزی سنتی و کشاورزان فقیر و ... نخواهد شد. در بررسی حاضر از روش مرور منابع اسنادی برای بررسی منابع معتبر مرتبط با واژه کلیدی «اخلاق» در «کشاورزی» و بعد از آن اخلاق در زمینه خاص «برنامه‌ریزی» توسعه کشاورزی و روستایی استفاده شد از بین 62 منبع جمع آوری شده، 33 منبع در بررسی حاضر مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد از آنجا که معیارهای اخلاقی، انتخاب های افراد را شکل می دهند، لذا مخاطب آنچه که امروزه «معیارهای اخلاقی توسعه روستایی و کشاورزی» نامیده می شود نه فقط روستاییان و کشاورزان، بلکه کلیه کنشگران و ذی نفعان این عرصه (شامل مانند مقامات دولتی، عوامل توسعه ، محققان ، مدیران عامل، کارگران صنعتی، قانون گذاران توسعه دهنده گان فناوری، مصرف کنندگان و حتی معترضان به کیفیت محصولات و در واقع همه اجزای زنجیره ارزش هستند. پیشنهادات تحقیق نشان دهنده اهمیت «مشارکت» و «ترویج و آموزش» در دستیابی به همگرایی اخلاقی میان کلیه ذی نفعان توسعه روستایی و کشاورزی بود.
کلیدواژه ها
برنامه‌ریزی، توسعه کشاورزی، توسعه روستایی، ملاحظات اخلاقی، ایران
وضعیت: چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است