| کشاورزی و اخلاق محیط زیستی |
| کد مقاله : 1147-FCEAF (R1) |
| نویسندگان |
|
ملیحه مدنیان *1، زینب سلحشور2 1کارشناس تحقیقات بخش خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان 2کارشناس تحقیقات بخش نانوتکنولوژی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی کرج |
| چکیده مقاله |
| با توجه به روند رو به رشد جمعیت و تقاضای غذا، استفاده پایدار از اراضی کشاورزی برای رشد اقتصادی و امنیت غذایی ضروری است. استفاده از روشهای ناپایدار کشاورزی پیامدهای مهمی مانند تخریب اکوسیستمها و کارکردهای آنها، تغییر کاربری زمین، انتشار گازهای گلخانه ای، جنگل زدایی، فرسایش خاک، آلودگی آب، خاک، هوا، از بین رفتن تنوع زیستی و مصرف بیرویه کودها را به دنبال داشته که نه تنها آسیبهای جبران ناپذیری را بر منابع طبیعی تحمیل میکند بلکه سلامت انسانها و سایر موجودات را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. ضمناً، کشاورزی ناپایدار با توسعه پایدار و اخلاق محیط زیستی که به موجب آن استفاده از منابع باید عادلانه انجام پذیرفته متناقض است. بنابراین باید به این پیامدها از جنبه اخلاق کشاورزی به منظور حفظ محیط زیست و پایداری کشاورزی توجه ویژه ای گردد. از اینرو، در این مقاله برخی از اثرات مهم بر منابع طبیعی در بخشهای آب، خاک، هوا و تنوع زیستی تشریح شده است. نتایج نشان داد که کشاورزی با ایجاد تغییر در بار رسوب، شوری و نیز استفاده از کودها منجر به آلوده شدن آب و نیز خاک میشود. همچنین، سهم عمده ای در انتشار گازهای گلخانه ای و آلودگی هوا دارد. در ضمن، با تغییر کاربری اکوسیستمهای طبیعی به مزارع باعث از دست رفتن گسترده تنوع زیستی میشود. شناسایی این پیامدها گام مهمی در جهت اتخاذ تصمیمات اخلاق محور در جهت بهره برداری هوشمندانه و پایدار از منابع با در نظر گرفتن ارزش ذاتی و کاربردی این منابع برای نسلهای حاضر و آتی میباشد |
| کلیدواژه ها |
| کشاورزی، امنیت غذایی، اخلاق محیط زیستی، توسعه پایدار، تخریب منابع طبیعی (آب، خاک، هوا، تنوع زیستی) |
| وضعیت: چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
